Zabierałem się do tej recenzji nieprzyzwoicie długo, bo chciałem być pewny wszystkich plusów i minusów. Więc w zasadzie poczekałem do skończenia gry. A trwało to niemal rok. Ale jest. Najdłuższa recenzja na moim kanale. Oto recenzja Gloomhaven.
Niełatwo czasem znaleźć swoje miejsce w dystopijnym społeczeństwie. A co dopiero mówić o próbie przejęcia władzy w takim mieście. To wymaga sprytu i odpowiednich wpływów. Jak to wygląda, pokazuje gra Euphoria: Build a Better Dystopia.
To już kolejna wykreślanka o tematyce kolejowej, która pojawia się na naszym rynku. SteamRollers jakoś niespecjalnie zapadły w pamięć. Czy Kolejowy Szlak poradzi sobie lepiej?
Jako fan komputerowej Cywilizacji Sida Meiera, bardzo chciałem zobaczyć tę grę w wersji planszowej. Oficjalna adaptacja, niespecjalnie przypadła mi do gustu. Ale wtedy poznałem grę Clash of Cultures.
Apokalipsa jak się okazuje ma różne oblicza. Raz mogą wstać z grobów martwi i zacząć zjadać mózgi. Raz przylecą Obcy. Kiedy indziej radioaktywni mutanci zaczną robić bałagan. No i w końcu te zbuntowane roboty. Oto oblicze apokalipsy w grze Maximum Apocalypse, która po polsku wyjdzie jako Czas Apokalipsy.
Budowanie własnej cywilizacji w grach jest dość powszechne. Nie tylko w ujęciu 4X, ale także w takim, gdzie budujemy swój silniczek na tableau. Nową grą, która prezentuje takie podejście jest Hadara.
Siadając do gry Inuit: the Snow Folk zdałem sobie sprawę, że gier o tej kulturze nie ma zbyt wiele. A jeśli są, to raczej niezbyt o nich głośno. Czy produkcja od wydawnictwa Board & Dice zmieni ten stan rzeczy?
Bardzo lubię Aeon’s End, wiecie już o tym. Bardzo lubię tez mechanikę Legacy. Co się stanie, jeśli połączy się te dwie rzeczy w jednej grze? Będzie przeładowanie i efekt ujemny, czy synergia i coś na plus? Oto Aeon’s End Legacy.
O czym można pomyśleć widząc z daleka jabłko na okładce? O wielu rzeczach pewnie. Zwykle najpierw o kolejnej żywieniówce Uwe Rosenberga. A tu niespodzianka. Mamy grę o naukowcach. Oto Newton i to wcale nie od Rosenberga.
Podobno fajnie jest być królem. A czy być rzymskim cesarzem też jest super? Niby dostaje się za to punkty, ale z drugiej strony wszyscy czają się na nasz stołek i jest mnóstwo roboty. Jakiej? O tym mówi gra Donning the Purple.