Dziś zajmę się grą, która ma chyba problem z własną tożsamością. Najpierw była o gangach motocyklowych, potem o szukających skarbu gildiach z Waterdeep, a w końcu wylądowała w latach 20 XX wieku w Chicago. I teraz jest o mafii sprzedającej bimber. Oto Grube Ryby (albo Wise Guys).
Po dłuższym czasie pojawia się kolejny odcinek Materiału Dodatkowego. Tym razem zerknę co kryje się w dodatkach do naparzanki z Obcymi, czyli trzech pudełkach do Aliens: Another Glorious Day in the Corps.
Witajcie na księżycu LV-426. To właśnie tu, w kolonii Hadley’s Hope grupa marines stawiła czoło nieznanemu zagrożeniu. Ocalały trzy osoby i syntetyk. Jeśli chcecie odtworzyć wydarzenia z filmu Aliens (czyli Obcy Decydujące Starcie), zerknijcie na grę Aliens: Another Glorious Day in the Corps.
Pora na drugi odcinek cyklu, który zadebiutował pod koniec roku 2020. Tym razem w Materiale Dodatkowym zobaczycie odcinek, który miał być pierwszym w całej serii, bo to właśnie dodatki do Star Trek Ascendancy były przyczynkiem do powstania tego cyklu.
Na srebrnym ekranie, Firefly zakończył swój żywot dużo za wcześnie. Na szczęście możemy się załapać na kolejne przygody załogi Serenity, dzięki grom planszowym. Jedną z nich jest Firefly Adventures: Brigands and Browncoats.
Kosmos. Ostateczna granica. To nie jest jednak misja statku Enterprise. To gra o tym, jak kształtowały się relacje między Klingonami, Romulanami i Federacją. To gra o tym, jak odkrywano i zdobywano kosmos. To Star Trek Ascendancy.
Kiedy po raz pierwszy recenzowałem Tyrants of the Underdark, wspomniałem, że chętnie zobaczyłbym dodatkowe talie do tej gry. No i są. Tylko dwie, ale zawsze coś. Oto Tyrants of the Underdark: Aberrations & Undead.
Rok temu zszedłem do Podmroku, aby zobaczyć jak Drowy walczą o dominację w Tyrants of the Underdark. To co zobaczyłem, spodobało mi się. Dziś czas zobaczyć, czy gra nadal mnie bawi, tak jak bawiła. I ustawić punkt wyjścia przed recenzją dodatku.
Zapraszam Was do obejrzenia pierwszego odcinka mojej nowej serii, w której przyglądam się ponownie grom, które już kiedyś recenzowałem i mówię, czy zmieniłem na ich temat zdanie. Zaczynamy od całkiem sporego tytułu, czyli Spartacus: A Game of Blood and Treachery.