W zeszłym roku recenzowałem prototyp This War Of Mine i byłem zachwycony. Jedyną niewiadomą była jakość Księgi Skryptów i jej wpływ na rozgrywkę. Dziś wiem już wszystko, dlatego czas na rewizję moich poglądów na temat gry. Czy coś się zmieniło?
Fińskie wydawnictwo Dragon Dawn Productions i trójka twórców, zapraszają nas na wędrówkę po tajemniczych lochach, zamieszkałych przez kultystów i insektoidalne demony. Czy Perdition’s Mouth: Abyssal Rift, to dungeon crawler, na jaki czekałem?
Gloomhaven, to jeden z najgorętszych obecnie tytułów. Drogi, słabo dostępny i wypełniony masą różnych rzeczy. Rzeczy, które trzeba jakoś posegregować. Tylko jak, czego użyć? Dzięki uprzejmości sklepów GeekMod i WarBox, miałem okazję przetestować ich inserty do Gloomhaven. Co z tego wyszło?
Kolejny debiut projektancki ląduje na moim stole do recenzji. Tym razem jest to Ivion autorstwa Aislyn Hall. Jest to karcianka (Ivion, nie Aislyn), w której walczy ze sobą dwóch magów. Na niewielkiej arenie. Na śmierć i życie. Brzmi znajomo? Możliwe, ale w środku już tak znajomo nie jest.
Co powstanie, jeśli ze Spartacusa, weźmiemy fazę areny, dodamy do niej deckbuilding i obudujemy jeszcze kilkoma innymi elementami? Powstanie debiutancka gra Luke’a Seinena, czyli Carthage.
Atlantyda. Mityczna wyspa, która była kolebką niesamowicie rozwiniętej cywilizacji. Atlantyda miała być takim rajem na ziemi. Nic więc dziwnego, że wyspę upodobali sobie różni bogowie, którzy zaczęli zabiegać o wyznawców. O tym mało znanym aspekcie życia na Atlantydzie, mówi gra Atlantis: Island of Gods.
Kosmos. Ostateczna granica. To nie jest jednak misja statku Enterprise. To gra o tym, jak kształtowały się relacje między Klingonami, Romulanami i Federacją. To gra o tym, jak odkrywano i zdobywano kosmos. To Star Trek Ascendancy.
Mała grecka wysepka zaczyna zapełniać się śnieżnobiałymi budynkami zwieńczonymi niekiedy niebieską kopułą. Nie wiedzieć czemu budowniczowie skaczą po nich jak wiewiórki, a wszystkiemu przyglądają się bogowie i półbogowie. Tak wygląda życie na Santorini.
Kiedy po raz pierwszy recenzowałem Tyrants of the Underdark, wspomniałem, że chętnie zobaczyłbym dodatkowe talie do tej gry. No i są. Tylko dwie, ale zawsze coś. Oto Tyrants of the Underdark: Aberrations & Undead.
Rok temu zszedłem do Podmroku, aby zobaczyć jak Drowy walczą o dominację w Tyrants of the Underdark. To co zobaczyłem, spodobało mi się. Dziś czas zobaczyć, czy gra nadal mnie bawi, tak jak bawiła. I ustawić punkt wyjścia przed recenzją dodatku.